Nevzat Çelik

-tahliye olan karde im bahri’yesen
giderken
parmaklıklara gömerek alnımı baktım da
ömrünce ta ıyaca ın bir çift göz bıraktım sırtına
ya artma onları delikanlım

I
dün gece mu tularla ya ıyordu havalandırmaya ilk karı martın
dün gece yüre imizde bıçaktı ölüm haberleri diyarbakır’ın
asıldı ellerimiz ayasından kasap çengeli mi parmaklıklar
daha kaç fırtınayla çarpı acak bu erkek dökümü alınlar
II
incedir bileklerimiz ya amak a rısı boynumuzdaki
atılırız her çı lı a süngü de öyle bir keskin ki
aynı saldırma de il mi gö sümüzde gizlimizi arayan
döküp benzini esmer tenimize yangınları kundaklayan
yanıp kavrulan bir ülkeydi anladım ortasında o ate in
nasıl unuturum gözlerinizi karaydı arasında uzun kirpiklerin
belki hiç sayamayacaksınız sevgilinin saçına kaç ak karı tı
gene de söyleyeceksiniz: yürü sevgilim ne de güzel yakı tı
elli dokuz gün mü aç kaldınız vay benim karde lerim
altınız öldü demek artık ka ık tutmaz bu ellerim
III
içimde bir ülke a lar oturmu sınırlarına saçını tarar
bir çam devrilir hüznüme dalından bir ku kalkar

ku un kanadına mı konar sabah yoklar demirörgüleri
açamam ki sımsıkı gözlerim içinde diyarbakır ölüleri
kim bilir ne güzeldir dinlemek dillerinde direnç türküleri
basıp do rulacak elbet kendi küllerine diyarbakır ölüleri

alın şu kalemi elimden kanayan sözcükleri de alın
ölmek diyorum anlamıyor musunuz biriniz kar ı çıkın
kar ı çıkın dı arıda kalmasın kı ço almasın e ikte
ah yine mi açıyor yaban süseni afakleyin be te
kör etmesinler tarla ku unu genç ölmesin ozan
hangi mevsimdeyiz kar mı ya mı tı saçına bir zaman
bakamıyorum dört mevsim ye il kalmasına bir dalın
hüznünü bilir misiniz açıp da koklanmamı bir kızın
çocuk yitirdi balonunu neden a lamıyor bulut
Neden ko uyor umarsızlıkta birbirine ate ve barut
bre hey hasan hüseyin bu ne menem bir sancı
beklemek kötü ya amak güzel ne yapmalı

geçici ayrılık benimkisi
ilkyaz çiçe ine gebeyim
a ıtlar yakmayın adıma
ben ölmedim ölmeyece im
sıcak saklayın gecelerimi
karlar altından çıkıp gelece im
dü lerinizin ate inden
ılık bir rüzgar gibi esece im
demlice bir çay koyun üztüne
aç çocuk gibi besleyin sobayı
nasıl tütüyorsanız gözlerimde
öylece tütsün buharı
uzunca serin yata ımı
boyunca uzansın aya ım
el aman deyince gece
usulca kıvrılır yatarım
can canım canlarım
hazır mı koynunuzda yerim
gün olur gecikmi çocuk gibi
ba ıra ça ıra gelirim

ben uyurken elini alnıma koy
serin sularda ıslat elini alnıma koy
dü lerimin deh etinden koru beni
bir karanfil inceli inde ölsem diyorum
gölgeme ekil verip yürüsem diyorum
kuru bir a aç oluyorum bütün gün
evime giren hırsızla ihtimal ki bo u urum
sen koru beni korumaya gelen devletten
bütün sıhhatinle bütün güzelli inle
bir dü ün yanımda uyurken sen
bir dü ün yanında uyurken ben
kokundan teninden alıyorlar beni
bir dü ün her gece vuruyorlar beni
serin sularda ıslat elini alnıma koy
vuruyorlar kırıyorlar atıyorlar beni
tabloya yürümü bir çiçek bir ku
bir muz bir vazo kırılmı bir karpuz
bir renk kontrastı kadar net de il
ölü ele geçirilen bedenim
bir gazete sayfası kapanmı yüzüme
kolumdan tutup sürüklüyorlar beni
bir hı ırtı duyuyorum da etim acımıyor
tamam oldu diyorum oldu sonunda
ben ne zaman tamam oldu desem
bir çift kanat kollarımın altında
bütün gün sustuklarıma dönüyorum

serin sularda ıslat elini alnıma koy
bütün gün sustuklarımı anla lütfen
upuzun sustu umu sesimin kısıklı ını
cümle henüz hecelerken kirleniyor
bütün gün sustuklarıma dönüyorum
canım de canım demeni seviyorum
bir annenin baktı ı gibi bak bana
üstüme titre yitirme korkusuyla
al ak amdan suya koydu un karanfili
çı lıklarımın arasına gir tut beni
geçecek de bitecek de olacak de
yoksul da köylerinde
bisiklet umuduyla büyüyen
bir çocuk gibi avut beni